Film opowiada o człowieku pływającym w wyodrębnionym z tafli wody basenie. Ramy basenu z jednej strony ograniczają ruch a z drugiej chronią i wyznaczają miejsce. Obserwowane przez widza proces pływania staje się coraz bardziej monotonny i siłowy uwydatniając ograniczenie przez ściany. W wyniku pracy pływaka granice między wytyczonym basenem, a rozległym oceanem zacierają się z pozoru dając wolność bohaterowi. Jednak gdy w pewnym momencie, podczas kolejnego nawrotu pływak orientuje się, że nie ma się od czego odbić, bohater zatrzymuje się i przestaje płynąć. Nie mając punktu odbicia ani celu do którego mógłby płynąć zdezorientowany pozostaje w bezkresnej pustce. Film pokazuje, że wytyczone ramy choć ograniczają, wyznaczają jednak cel i miejsce. Człowiek pozbawiony celu pozostaje w pustce. Zarówno warstwa wizualna jak i dźwiękowa mają budować depresyjny, apatyczny klimat filmu. Służyć temu mają monochromatyczny kolor, mglisty mokry pejzaż, mżący niepokojąco zanikający obraz, oraz budująca posępny nastrój muzyka. Muzyka stanowi konstrukcje dla całego filmu. Obraz ma przepływać wraz z nią wywierając odpowiednie odczucie na widzu. Sylwetowo zarysowana postać, minimalistyczny pejzaż mają budować obraz o uniwersalnym znaczeniu pozostawionym do indywidualnej interpretacji.
pl▾
